Ok, hoe moet dit?
Ik snap ook wel dat zo’n bamboo beker, die je overal mee naartoe neemt en die je bij de Starbucks vol laat schenken i.p.v. dat ze weer een weggooi beker gebruiken, idioot hipperdepip is. Ik maak mezelf absoluut wijs dat ik hiermee toch maar weer een steentje bijdraag aan het milieu. Het zal eerder baten dan schaden toch? Ja, misschien is het vooral een aflaatbrief, zo’n idioot dure bamboo beker. Zodat ik me minder schuldig voel over het feit dat ik wel met de auto naar die Starbucks ben gereden om met mijn bamboo beker koffie te drinken.
Anyways… er zit nog wel een uitdaginkje in de logistiek van die dingen. Ik ben namelijk chaotisch. Dus als ik spullen te veel beweeg, dan ben ik ze binnen no time kwijt. Ik heb dus een koffiebeker voor in de auto en een koffiebeker voor… op de fiets zeg maar. Die tweede komt nog regelmatig ‘thuis’, waar ie dan afgewassen kan worden. Maar die eerste… Als we dat gaan doen weet ik zeker dat ik binnen no time bij de Starbucks sta zónder beker… want die staat dan thuis op het aanrecht ofzo.
Thuis afwassen is dus geen optie. Aangezien ik koffie drink IN de auto, dus NADAT ik al vertrokken ben bij de Starbucks, is afwassen bij de Starbucks ook geen optie. En in de auto…. Daar heb ik ook geen vaatwasser… Ik weet dus geen handige optie kort na het drinken, om de beker schoon te maken. Gevolg: de beker blijft ongewassen totdat ik weer auto rij en bij de Starbucks ben. Ik vraag dan netjes of de koffie in mijn eigen beker kan en ik vraag “kunt U mijn beker even omspoelen?”. Dat ging een tijdje goed.
Totdat ik vorige week bij de Starbucks was… Ik weet niet hoe lang het geleden was dat ik mijn beker had gebruikt. Maar hij was duidelijk niet gewassen na de laatste keer. Laat ik het kort omschrijven. Ik was laatst in een museum in Utrecht wat een expositie had over schimmels. Nou… mijn beker paste in de collectie. Ik probeerde hem nog zo goed en zo kwaad te legen op de parkeerplaats en liep naar binnen. Gedachte ballonnetjes: “Ze hebben vast kokend water om hem schoon te maken”. “Ze kijken vast niet eerst ín de beker” (wat ik zelf ook niet te veel wilde doen).
Ik vroeg netjes: “kunt u in deze beker… en kunt u hem eerst even goed schoon maken”. Met de nadruk op goed. Haar oren spitsten. Ze gaf aan dat haar enige middel een simpel koud spoel apparaat is… “oh oh” denk ik.. Ze vroeg: “hoe vies is ie dan?”.
“Uh nou”….
“want als er schimmel in zit dan wil ik hem niet gebruiken. Straks wordt u ziek, en dan heb ik het gedaan”
Ik voelde me nu serieus betrapt op mijn… tsja, hoe zullen we het noemen… viezigheid? Ik denk dat ik rood werd en ik stemde in met een gewone weggooi beker. Beschaamd probeerde ik mijn bamboo-beker snel subtiel weg te stoppen in mijn tas. Het duurt eeuwig voordat ik eindelijk mijn koffie kreeg en weg kon van de plek waar ik was betrapt. Ik kreeg mijn koffie, niet alleen in een weggooi beker, nee OOK NOG EENS met een plastic weggooi deksel. CRAP… dubbel mislukt.
Sindsdien staat de beker binnen bij mij. Grondig afgewassen. Maar vergeten in de auto plaatsen. Misschien moet ik naast de beker een fles water meenemen. Om hem tenminste direct na gebruik om te spoelen zodra ik ergens aankom. Ingewikkeld hoor, hip en moeilijkvriendelijk.